w Wiedniu (Deutschordens-Zentralarchiv in Wien, Abt. Handschriften), a które powstały w XVI–XIX stuleciu. Są to następujące dzieła (podajemy je według kolejnych sygnatur, pod którymi są przechowywane)⁷:

1. Rkps 72: Geschichte des Deutschen Ordens bis 1833; z XIX w.; fol. 1–110.

2. Rkps 78: Historia equestris Ord. Hospitalis S. Mariae Teutonicorum in Hierusalem, de eius progressu post eorum discessum ex Prussia et rebus varia fortuna gestis usque ad nostra tempora continuata atque mandato reverendissimi, serrenisimique Principis Maximiliani... in hunc ordinem digesta. Pars altera. Scripsit Jacob Josephus Breitenbach; z 1790 r.; fol. 1–52.

3. Rkps 98: Historia fundamentalis seu simplex et genuina Narratio de fundamentali et formali ortu Ordinis B. Mariae Virginis Teutonicorum, quam Reverendissimo ac Celissisimo S. Rom. Imperij Principi Joanni Casparo Prussiae Administratori, Supremo Eiusdem per Germaniam, Italiam partesque transmarinas Magistro Domino Suo Clementissimo in strenam humillime offert anno quo omnes Theutonicae et Equestris Nobilitatis amantes non immerito accinant... Jo. Caspar Venator O. T.; sprzed 1687 r.; fol. 1–14⁸.

4. Rkps 99: Geschriebene Series Successionis et Historie von denen Herrn Meistern des Ritterl. Teutschen Ordens in Lieffland; łaciński oryginał został napisany przez Thomasa Hornera, którego określono jako „livländischer Diener“; kronikę na język niemiecki przetłumaczył Konrad Bernbach, którego określono jako „Ballei Hessen Diener“; z 1566 r.; fol. 1–35⁹.

5. Rkps 103: La Chronique de l’Ordre Teutonique de la Chevalerie de la Maison et de l’Hospital de Notre Dame de Jerusalem; contient en abrégé selon les numeros le Commencement et l’origine du venerable Ordre susdit etc. ... Les Hochmeisters qui ont źté. Les Souverains et princes du dit Ordre, avec plusieurs privileges et graces qui lui ont źté accordés, deméne que du Bailliage d’Utrecht en quelle année il a commencé, et les Lantcommandeurs de la Maison d’Utrecht etc. etc.; z 1780 r.; pag. 1–232.

6. Rkps 126: Kurze Geschichte der Hochmeister von Heinrich Walpot bis Leopold Wilhelm v. Hofrat Anton Breitenbach zu Mergentheim; z 1850 r.; fol. 1–32¹⁰.

7. Rkps 127: Compendium historicum von des Deutschen Ordens Anfang, wie derselbe in Preußen kommen, dasselbe zum Christentum brachte und bei 300 Jahr besessen. Verfaßt von Balleirat Paul Schreiber; z około 1650 r.; pag. 1–209.

8. Rkps 129: Cronica des Hochwürdigen Ritterlichen Teutschenn Ordenns zu samp der Edlenn Lanndt Preussenn vnd Leyflanndt Ursprung uff das aller kürtzt begriffen; kronika została napisana przez trzech rycerzy zakonu krzyżackiego rodzeństwo Leo, Adriana i Faustina von Waiblingen w latach 1504–1533; fol. 1–315¹¹.

9. Rkps 144: Chronik des Deutschen Ordens von den Anfängen bis Albrecht von Brandenburg; z XVI w.; fol. 1–279¹².

___

7 Niemiecki skrót Hs. (Handschrift) występujący przed sygnaturą archiwalną oddajemy poniżej za pomocą polskiego skrótu rkps (rękopis).

8 O Jahannie Kasparze Venatorze: patrz B. Demel, Das Pristerseminar des Deutschen Ordens zu Mergentheim, Quellen und Studien zur Geschichte des Deutschen Ordens, Bd. 12, 1972, S. 73–87. Por. rkps 193, 201, 231, 232a.

9 Por. rkps 145, 435.

10 W kodeksie tym znajdują się akwarele herbów wielkich mistrzów. Por. rkps 150, 450.

11 Rękopis zawiera też dzieje krajowych mistrzów niemieckich w latach 1243–1694. W kodeksie znajdują się akwarele herbów wielkich mistrzów i mistrzów krajowych niemieckich. O Adrianie, Faustynie i Leonie von Waiblingen: patrz Lampe K. H. Altpreußische Biographie, Bd. 2. Marburg/Lahn, 1967, S. 768; tam też skrótowe informacje o ich kronice. Por. rkps 148, 341, 443, 465.

12 W rękopisie znajdują się akwarele herbów wielkich mistrzów.